РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Крушына
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
На ўзьлёце
Я маўчаў. Мне парывісты вецер
Свой нябачны круціў калаўрот,
Узьнімаючы ў полі амецьце
На далоняй затулены рот.
 
I сьпяваць я ня мог, а жадоба
Палымяна расла і расла.
I на сэрцы кружыла жалоба
Неспакойным чаўном без вясла.
 
Мне карцела падняцца на хвалях,
3 вышыні адчуваць глыбіню,
Бачыць сьвет у прыгожых каралях...
Я ўзьляцеў. Я і мрою, і сьню.
 
Гэтак мне на начлезе калісьці
Ноч халодная лапці пляла.
Я разводзіў агонь сухалісьцем –
Ня было ні агню, ні цяпла.
 
Нешта тлела, курэла, трашчэла,
Гасьлі подзьмухам іскры ўначы.
На сьвітаньні вакол заярчэла
I агонь шугануў пры карчы.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.